خانم شیرین عبادی تنها ایرانی است که جایزه نوبل گرفته است! ابراهیم مختاری در فیلم پیشواز از بانوی صلح ورود او به ایران پس از دریافت جایزه نوبل و خوش آمد گویی بی نظیر مردم را مستند سازی کرده است. اما در طول این فیلم صحنه ی در حدود 10 ثانیه وجود دارد که دو جوان با شکل و ظاهری آشنا پلاکاردی در دست دارند. ظاهر این دو جوان درست مثل تمام بسیج های می ماند که معمولاً در اعقایدشان پیرو هستند تا انتخاب کننده! روی این پلاکارد نوشته شده است: گرفتن جایزه ای که به کارتر و رابین و یاسر عرفات هم داده شده است افتخار نیست!
اینکه چرا به افراد جایزه ی صلح نوبل داده اند بحث مفصلی است اما موضوع مهم این است که چرا به خانم شیرین عبادی این جایزه را داده اند؟
خانم شیرین عبادی وکیل خیلی از زندانیان سیاسی بوده است اما مهمترین فعالیتهای او در مورد تلاش برای وضع قوانین ضد کودک آزاری در ایران است.
بله، تعجب آور است این قوانین در کشور ما وجود ندارد و هنوز هم پس از تلاش های فراوان خانم عبادی و همکارانشان این قوانین بصورت جدی درکشور ما تصویب نشده است. یعنی اگر مادرناتنیی کودکی، او را در حد مرگ شکنجه بدهد که البته بی شمار درکشور ما اتفاق می افتد و گاهی خبرهای آن را در مطبوعات می بینیم! هیچ کسی نمی توان از او شکایت کند به جز پدر کودک که معمولاً پدر کودک نیز روابط زناشویی خود را به جان فرزندش ترجیح می دهد!!! چون اگر غیراز این بود چنین همسری اختیار نمی کرد! در حقیقت قوانین جمهوری اسلامی در این مورد بسیار ناتوان است و کودکان بسیاری از شکنجه پدر و مادر تنی یا ناتنی جان خود را از دست داده اند ولی هیچ کس برای این قتل مجازات نشده است!!!
به گفته خانم عبادی: اگر مردی کودک همسایه خود را بکشد، پدر کودک از او شکایت می کند و او قصاص می شود. اما اگر آن مرد کودک خود را بکشد چون بنابر قوانین کشور ما فقط خودش می تواند شکایت کند و خودش هم از خودش شکایت نمی کند، بنابراین برای قتل این کودک کسی مجازات نمی شود!!!!!
دادستان یا مدعی العموم هم حق ندارد برای قتل کودک یک پدر شکایت کند چون پدر کفیل اوست نه جامعه!!!!!!!!
اما نکته جالب قضیه این است که مسئولین جامعه ما در مورد حجاب زنان، لباس پوشیدن جوانان و روابط آنها، برگزاری یک مهمانی خصوصی در خانه ی خودتان، تماشا کردن یک شبکه تلویزیونی خارجی از طریق ماهواره، مشاهده کردن سایت های اینترنتی و حتی عقاید شخصی شما در هنگام استخدام در ادارات دولتی مدعی العموم هستند اما در مورد جان کودکان این کشور دخالتی نمی کنند!!! این تراژدی وقتی دردناک تر می شود که بدانیم سالیانه تعداد زیادی از دختران این کشور مورد تجاوز پدر( تنی یا ناتنی) خود قرار می گیرند ولی چون پدر از عمال شنیع خود شکایتی ندارد و در صورت شکایت دختر هم قاضی نمی تواند بین حکم تبرئه و اعدام که فاصله ی زیادی دارند یکی را انتخاب کند متجاوز هرگز مجازات نمی شود و چه بسا به اعمال خود ادامه بدهد!!! مطبوعات نیز از خبر رسانی در این موارد به شدت نهی شدند. بنابراین آیا به نظر شما به زنی که در این شرایط بسیار نامتعادل و خطرناک داد عدالت خواهی بر می دارد و از قوانین ناقص این مملکت شکایت می کند و برای احقاق حقوق کودکان و دختران بی دفاع هر خطری را به جان می خرد، به زندان می رود، موقعیت شغلیش به خطر می افتد، مورد تهدید قرار می گیرد و... نباید جایزه نوبل داد؟
پانوشت: خانم شیرین عبادی درحال حاضر برای جمع آوری 16 میلیون مین که در کشور ما وجود دارد و هر روز قربانی می گیرد مبارزه می کند. ( ایران دومین کشورجهان است که بیشترین تعداد مین در خاک آن وجود دارد!)
اینکه چرا به افراد جایزه ی صلح نوبل داده اند بحث مفصلی است اما موضوع مهم این است که چرا به خانم شیرین عبادی این جایزه را داده اند؟
خانم شیرین عبادی وکیل خیلی از زندانیان سیاسی بوده است اما مهمترین فعالیتهای او در مورد تلاش برای وضع قوانین ضد کودک آزاری در ایران است.
بله، تعجب آور است این قوانین در کشور ما وجود ندارد و هنوز هم پس از تلاش های فراوان خانم عبادی و همکارانشان این قوانین بصورت جدی درکشور ما تصویب نشده است. یعنی اگر مادرناتنیی کودکی، او را در حد مرگ شکنجه بدهد که البته بی شمار درکشور ما اتفاق می افتد و گاهی خبرهای آن را در مطبوعات می بینیم! هیچ کسی نمی توان از او شکایت کند به جز پدر کودک که معمولاً پدر کودک نیز روابط زناشویی خود را به جان فرزندش ترجیح می دهد!!! چون اگر غیراز این بود چنین همسری اختیار نمی کرد! در حقیقت قوانین جمهوری اسلامی در این مورد بسیار ناتوان است و کودکان بسیاری از شکنجه پدر و مادر تنی یا ناتنی جان خود را از دست داده اند ولی هیچ کس برای این قتل مجازات نشده است!!!
به گفته خانم عبادی: اگر مردی کودک همسایه خود را بکشد، پدر کودک از او شکایت می کند و او قصاص می شود. اما اگر آن مرد کودک خود را بکشد چون بنابر قوانین کشور ما فقط خودش می تواند شکایت کند و خودش هم از خودش شکایت نمی کند، بنابراین برای قتل این کودک کسی مجازات نمی شود!!!!!
دادستان یا مدعی العموم هم حق ندارد برای قتل کودک یک پدر شکایت کند چون پدر کفیل اوست نه جامعه!!!!!!!!
اما نکته جالب قضیه این است که مسئولین جامعه ما در مورد حجاب زنان، لباس پوشیدن جوانان و روابط آنها، برگزاری یک مهمانی خصوصی در خانه ی خودتان، تماشا کردن یک شبکه تلویزیونی خارجی از طریق ماهواره، مشاهده کردن سایت های اینترنتی و حتی عقاید شخصی شما در هنگام استخدام در ادارات دولتی مدعی العموم هستند اما در مورد جان کودکان این کشور دخالتی نمی کنند!!! این تراژدی وقتی دردناک تر می شود که بدانیم سالیانه تعداد زیادی از دختران این کشور مورد تجاوز پدر( تنی یا ناتنی) خود قرار می گیرند ولی چون پدر از عمال شنیع خود شکایتی ندارد و در صورت شکایت دختر هم قاضی نمی تواند بین حکم تبرئه و اعدام که فاصله ی زیادی دارند یکی را انتخاب کند متجاوز هرگز مجازات نمی شود و چه بسا به اعمال خود ادامه بدهد!!! مطبوعات نیز از خبر رسانی در این موارد به شدت نهی شدند. بنابراین آیا به نظر شما به زنی که در این شرایط بسیار نامتعادل و خطرناک داد عدالت خواهی بر می دارد و از قوانین ناقص این مملکت شکایت می کند و برای احقاق حقوق کودکان و دختران بی دفاع هر خطری را به جان می خرد، به زندان می رود، موقعیت شغلیش به خطر می افتد، مورد تهدید قرار می گیرد و... نباید جایزه نوبل داد؟
پانوشت: خانم شیرین عبادی درحال حاضر برای جمع آوری 16 میلیون مین که در کشور ما وجود دارد و هر روز قربانی می گیرد مبارزه می کند. ( ایران دومین کشورجهان است که بیشترین تعداد مین در خاک آن وجود دارد!)
No comments:
Post a Comment