15 خرداد روز جهانی محیط زیست و تنوع زیستی است. این احتمال وجود دارد که هموطنان زیادی این موضوع را ندانند. اما تاسف بار است که دانستن این موضوع برای آنان اهمیت چندانی ندارد. درحقیقت این مناسبت به یک پاورقی بی اهمیت درتقویم هایمان تبدیل شده است. البته فشارهای اجتماعی و اقتصادی زیاد، سیاست زدگی کشور همه عواملی هستند که هیچ جای اعتراضی باقی نمی گذارد! اما متاسفانه ما فراموش کرده ایم، تمدن مدرن امروزی در هر مرحله ی توسعه جهانی که قرارگرفته باشد جزیی از اکوسیستم زیستگاه یگانه ایست به نام زمین!
ما درکشورمان راه اشتباهی را می رویم که کشورهای توسعه یافته سالها پیش آن را تجربه کرده اند. توسعه پایدار را پز روشنفکران غربی یا نسخه های سیاسی کشورهای توسعه یافته تلقی می کنیم. همه اهدافمان از توسعه، آمار و ارقامی است که درجایگاههای سیاسی ابزاری برای مسئولین اجرای باشد. اما درواقع برآیند دستاوردهای توسعه یافتگی از این نوع، چیزی نیست جز تخریب تدریجی سرزمین مان!
هر ثانیه که طی می شود به فاجعه بزرگ زیست محیطی کره زمین نزدیک ترمی شویم! زمین گرم تر و گرم تر می شود و توده های یخی قطب درحال ذوب شدن هستند!!! اگر کشورهای توسعه یافته عامل اصلی این فاجعه هستند بی شک کشورهای درحال توسعه بزرگترین آسیب دیدگان آن خواهندبود!!
ما هم درکشورمان با قطع بی رویه درختان، نابودکردن زیستگاههای حیات وحش، آلودکردن آبها و هوای تازه، در نابودی خانه مان هر روز از یکدیگر پیشی می گیریم! حفاظت از محیط زیست نیاز ضروری امروز ما برای توسعه اکوتوریسم و حفاظت منابع ملی نیست بلکه این امر بایدیست که روح انسانی خود را به آز و خودپرستی نفروشیم!!!
عکس بالا دو منظره ایست که شاید دیگر هیچ ایرانی آن را با چشمانش نبیند. عکس سه درنای سیبری در سال 1384 . پرندگانی که نشانه سلامت محیط زیست هستند. یکی از آنها هرگز به این سرزمین بازنگشت! دیگری سال گذشته در این سرزمین ناپدید شد!! آیا آخرین بازمانده روزی به این سرزمین خواهد آمد؟
پانوشت: این متن چند روز پیش حاضر شده است. اما متاسفانه به علت اینکه اینترنت نیز مانند آب و برق و گاز و تلفن و... تحت کنترل دولت است. اختلال درآن چیز عجیبی نیست!!! در چند روز اخیر ورود به سایت http://www.blogspot.com/ غیر ممکن شده بود!!!
ما درکشورمان راه اشتباهی را می رویم که کشورهای توسعه یافته سالها پیش آن را تجربه کرده اند. توسعه پایدار را پز روشنفکران غربی یا نسخه های سیاسی کشورهای توسعه یافته تلقی می کنیم. همه اهدافمان از توسعه، آمار و ارقامی است که درجایگاههای سیاسی ابزاری برای مسئولین اجرای باشد. اما درواقع برآیند دستاوردهای توسعه یافتگی از این نوع، چیزی نیست جز تخریب تدریجی سرزمین مان!
هر ثانیه که طی می شود به فاجعه بزرگ زیست محیطی کره زمین نزدیک ترمی شویم! زمین گرم تر و گرم تر می شود و توده های یخی قطب درحال ذوب شدن هستند!!! اگر کشورهای توسعه یافته عامل اصلی این فاجعه هستند بی شک کشورهای درحال توسعه بزرگترین آسیب دیدگان آن خواهندبود!!
ما هم درکشورمان با قطع بی رویه درختان، نابودکردن زیستگاههای حیات وحش، آلودکردن آبها و هوای تازه، در نابودی خانه مان هر روز از یکدیگر پیشی می گیریم! حفاظت از محیط زیست نیاز ضروری امروز ما برای توسعه اکوتوریسم و حفاظت منابع ملی نیست بلکه این امر بایدیست که روح انسانی خود را به آز و خودپرستی نفروشیم!!!
عکس بالا دو منظره ایست که شاید دیگر هیچ ایرانی آن را با چشمانش نبیند. عکس سه درنای سیبری در سال 1384 . پرندگانی که نشانه سلامت محیط زیست هستند. یکی از آنها هرگز به این سرزمین بازنگشت! دیگری سال گذشته در این سرزمین ناپدید شد!! آیا آخرین بازمانده روزی به این سرزمین خواهد آمد؟
پانوشت: این متن چند روز پیش حاضر شده است. اما متاسفانه به علت اینکه اینترنت نیز مانند آب و برق و گاز و تلفن و... تحت کنترل دولت است. اختلال درآن چیز عجیبی نیست!!! در چند روز اخیر ورود به سایت http://www.blogspot.com/ غیر ممکن شده بود!!!
3 comments:
مثل همان روز محیط زیست تعداد کمی هستند که آمدن یا نیامدن درناها برایشان اهمیت دارد ...
آنقدر در خیلی چیزها غرق شده ایم که خیلی چیزهای دیگر یادمان رفته است . پیش به سوی نابودی . پیش به سوی فرار از زمین
هر کس باید هر کاری از دست بر میاد انجام بده. باید یاد بگیریم و یاد بدیم. باید همدیگر را تکثیر کنیم. باید یاد بگیریم از چه راهی باید وارد بشیم. باید استمرار داشته باشیم، خیلی زیاد. آموزش، ترویج ... تا ریشه های فکری و نگرشی اصلاح نشه هیچ وقت عمل اصلاح نمی شه. آموزش آموزش آموزش ترویج ترویج ترویج
عکسهای درنات خیلی قشنگ بود
موفق باشی
Post a Comment